Dans jij zelf? Of zijn het je rode schoentjes?

In de Efteling staat het kussen met de Rode Schoentjes. Zij dansen en dansen. Zelf heb je er geen invloed op.

Onlangs mocht ik ergens iets vertellen over liefdesrelaties. Ik was de laatste spreker van die avond. Alles was nogal uitgelopen. De zaal begon wat onrustig te worden.

Verzin een list. Dus ik zei:

“Ik geef u twee citaten. En dat is de essentie. Als dat genoeg is, dan kunt u lekker wat in de stad gaan drinken met uw geliefde. En dan ga ik ook weer naar huis.”

De citaten: “For love you come without you and I come without me” (Roemi).

“Taking yourself seriously is the original sin” (Oscar Wilde).

Vervolgens verliet ik even het podium; toen  de mensen bleven zitten, kwam ik ook weer terug.

De twee citaten zeggen op een net wat andere manier eigenlijk ook hetzelfde: neem je je eigen ego bloedserieus –en maak je het op die manier jezelf en de ander moeilijk?  Of hoef je je eigen ingewikkelde kantjes niet overal bij te betrekken?

Als je al je kleine gewoontes, je voorkeuren, je afkeren, héél absoluut neemt, denk , denk je dat die hele geschiedenis jouw essentie is. Dan sta je eigenlijk met je “kleine zelf” in de relatie. Moet je altijd gelijk hebben en wil je  je zin doordrijven?  Het kan ook zijn dat je je automatisch aanpast. En dat je over je heen laat lopen.  Het ligt eraan hoe het tot nu toe allemaal gelopen is in je leven.

Maar je valt niet samen met die geschiedenis. En wanneer je dit hele gebeuren niet zo serieus neemt, wanneer je niet op een fundamentalistische manier omgaat met ‘je eigen persoonlijkheid’, komt er veel meer ruimte. Dan kun je ook lachen om je eigen (on)hebbelijkheden.

Als je liefdespartner dit ook doet, kun je elkaar ontmoeten ‘in een veld van stilte’. Daar liggen geen automatische patronen meer. De rode schoentjes gaan er niet meer met jou vandoor. Dan zijn jullie vrij. Daar is alles mogelijk.

Deel dit artikel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *